دولت طرح «نوآفرین» را برای سهولت کار استارت آپ ها به تصویب رسانده است.
به گزارش خبرنگار کالا سودا، مطابق این آئیننامه، عمر استارتآپ باید کمتر از ۳ سال باشد. به عبارتی شرکتها از زمان تأسیس تا سال سوم (به شرط داشتن سایر ویژگیها) از معافیتهایی برخوردار میشوند؛ همچنین سرمایه شرکت محدود باشد. (برای امسال این عدد ۲۵۰ میلیون تومان در نظر گرفته شده است) یعنی شرکتی اگر توانست سرمایهای بیش از این مقدار جذب کند، دیگر شرکت بزرگی شده و لازم است مانند شرکت بزرگی با آن برخورد شود.
از سوی دیگر درآمد شرکت در سال هم محدود باشد (برای امسال عدد ۵۰۰ میلیون تومان در نظر گرفته شده است)؛ یعنی اگر درآمد استارتآپ بیش از این مقدار شود مشابه شرکتهای بزرگ با آنها برخورد خواهد شد. در همین حال ویژگی دیگر مدنظر برای یک استارتآپ این است که مالکان و مؤسسان آن نمیخواهند اقدام به تقسیم سود کنند. آنها هرچه درآمد دارند را مجدد در شرکت سرمایهگذاری میکنند. به همین دلیل اگر شرکتی مستقیم یا غیرمستقیم (از طریق حقوق خارج از عرف) اقدام به تقسیم پول کند، مشخص میشود که خواسته است از طریق این آئیننامه راهی برای فرار از بیمه و مالیات پیدا کند و هدف او سرمایهگذاری بر ایدهاش نیست.
تمامی این ویژگیها بر اساس دولت الکترونیک و به صورت خودکار ارزیابی میشود و استارتآپها نیاز به پر کردن فرمها و صف انتظار بررسی ندارند.
در ماده ۲ ذکر شده که این شرکتها، به شرط تولید یک خدمت یا محصول، از مالیات معاف هستند. در ماده ۷ ذکر شده که اگر استارت آپ دارای تعدادی همموسس (Cofunder) باشد، این همموسسان نیاز به پرداخت بیمه ندارند.
در ماده ۵ آمده که این شرکتها میتوانند برای مدت ۲ سال کارورز داشته باشند. از آن جایی که بسیاری از استارت آپها با برخی از افراد وارد همکاری میشوند و این همکاری از انواع استخدام نیست، تا پیش از این طبق مقررات چنین چیزی به رسمیت شناخته نمیشد و بیمه میتوانست این رفتار را جریمه کند، چون از نظر مقررات چنین نوعی از همکاری قابل قبول نبود. در همان ماده ۵ قید شده که اگر فردی پلتفرمی ایجاد کند (مثلاً صنایع دستی سفارش بگیرد و در پلتفرم به فروش برسانند) نیازی به بیمه کردن آنها نیست. به عبارتی رابطه پلتفرم با این افراد از جنس استخدامی نیست.
در ماده ۶ همچنین گرفتن کارورز نیز تأیید شده است. کارورز تا مدت ۲ سال میتواند در یک استارتآپ مشغول به همکاری شود، و این همکاری با شرایط سادهتری باشد. به عنوان مثال بخشی از حق بیمه آن فرد که باید توسط شرکت پرداخت شود، توسط دولت جبران میشود. به عبارت دیگر لازم نیست تا شرکت سهم خودش را در بیمه پرداخت کند، بلکه دولت آن را به بیمه پرداخت میکند تا هزینههای بیمه کاهش یابد.
در ماده ۱۰ این آئین نامه، فضاهای کاری اشتراکی (Coworking Space) و شتابدهندهها (Accelerators) به رسمیت شناخته شدهاند. به این ترتیب فضاهای کار اشتراکی میتوانند چندین کد کارگاهی بیمه دریافت کنند. به عبارت دیگر اگر در یک فضای کار اشتراکی ۱۰ شرکت مستقر شده باشند، هر ۱۰ شرکت میتوانند کد کارگاه خود را با همان آدرس دریافت کنند. به زبان سادهتر فضای کار اشتراکی مانند فضای کار خصوصی به رسمیت شناخته شده است.
در ماده ۳ این آئین نامه نیز به شرکتهای خارجی اجازه داده شده است تا با دریافت مجوز بتوانند مراکز شتابدهی خود را در کشور راهاندازی کنند. در زمینه شرایط خرید استارتآپ نیز در ماده ۹ این آئیننامه ذکر شده که «در صورتی که خریداری بالاتر از ۶۷ درصد از سهام یک استارتآپ را خریداری کند، میتوانند با توافق هم مجوزها و پروانهها را به شرکت مادر انتقال دهند.» در ماده ۱۱ این آئین نامه نیز کل فرآیندها، اسامی شرکتها و همچنین تسهیلات جذب شده در یک سامانه متمرکز به صورت شفاف قابل دسترس برای شهروندان خواهد بود.
با ما در صفحه اینستاگرام و تلگرام کالاسودا به روز باشید
لینک کوتاه: