فناوری در طول سالهای طولانی، انزوا و گوشه نشینی آورده است. گیمری که ساعتها پای کنسول جدیدش مینشیند و افرادی که به جای وقت گذرانی با یکدیگر ساعتها سرگرم گوشیهای هوشمند خود هستند.
به گزارش کالاسودا و به نقل از edition، تا چند سال بعد ممکن است یک دستیار صوتی و یک انسان مصنوعی رو به شما کرده و در صورتی که حالتان خراب باشد به اورژانس زنگ بزنند. انسانهای مصنوعی پروژه نئون ممکن است تا سالهای آتی این کار را برای شما انجام بدهند؛ درست در مواقعی که هیچ کس کنار شما نیست.
بسیاری از فناوریهای که در نمایشگاه CES نمایش گذاشته شدند یک تصویر تنها و غم انگیز از زندگی را نشان میدهند
یک گربه رباتیک ناز که به دستورات شما جواب داده و یک ربات کاغذ توالت که در مواقع ضروری یک رول دستمال کاغذی برای شما میآورد؛ درست زمانی که هیچ کس نیست به دادتان برسد و در نهایت ربات Lovot شما را در آغوش میگیرد.
برخی فن آوری های امروزی، مفهومی نادرستی از ارتباط را به ما میآموزند؛ رسانههای اجتماعی ما را تشویق میکنند که دوستان واقعی را رها کرده و با دوستان مجازی در یک دنیا پر از دروغ ارتباط داشته باشیم.
مطابق نظرسنجی سال 2018 از 20000 نفر در سن 18 سال و بالاتر در ایالات متحده، تقریباً نیمی اعلام کردند که به طور کلی احساس تنهایی میکنند و (46٪) گفتند که آنها تعامل اجتماعی معنی داری با شخص یا خانواده ندارند. AARP گزارش میدهد که انزوای اجتماعی بیش از 8 میلیون سالخورده را تحت تأثیر قرار داده است و با مشکلات پزشکی از جمله افسردگی، شروع زودرس زوال عقل و فشار خون بالاتر همراه است.
الکساندرا هملت، روانشناس بالینی در انستیتوی Child Mind در شهر نیویورک گفت؛ از منظر سلامتی و روانشناسی، هیچ چیزی نمیتواند تعامل و ارتباط با انسان را شبیه سازی کرده و جای آن را بگیرد.
پدیدهای به نام “درهی وهمی”
حتی با پیشرفت فناوری، یک مشکل عمده روانی در ایجاد روابط واقعی با روباتها و آواتارهای دیجیتال وجود دارد که امروزه به پدیدهی “درهی وهمی” شهرت دارد. در این فرضیه هر چه ظاهر ربات به انسان نزدیکتر باشد، در ابتدا احساس مثبتی به وجود میآورد؛ اما به مرور این احساس به یک واکنش احساسی بد تبدیل شده و نوعی حس دافعه نسبت به ربات ایجاد میکند.
الکساندرا هملت در ادامه گفت: “در حالی که فناوری در حال بهتر شدن و پیشرفت است؛ اما به دلایلی مانند فرضیه دره وهمی نمیتوان به این فناوریها نزدیک شد؛ همه ما می دانیم که در ورای این رباتها چیزی وجود ندارد و این مانع از ارتباط میشود”.
با این محدودیت؛ هر انسان ممکن است به دو روش با آن کنار بیاید. گروهی آن فناوری را کنار میگذارند و سعی می کنند در دنیای واقعی به دنبال نیازهای ارتباطی باشند. اما گروهی سعی میکنند با فناوریهای بیشتر و بیشتری ارتباط برقرار کرده و این خلاء را پر کنند.
با توجه به نمایشگاه CES امسال، بسیاری از شرکتها بر عقیده دوم استوار هستند و سعی میکنند رباتهای جدید برای ارتباط با انسان ارائه دهند که جای روابط واقعی را بگیرد.
لینک کوتاه: