میلیاردها سال بعد، خورشید سیاره‌ی ما را به نابودی خواهد کشاند؛ اما تا آن زمان، زمین وجود نخواهد داشت.
به گزارش کالاسودا و به نقل از Business Insider، خورشید هر چه قدر از اتم‌های هیدروژن و هلیوم برای سوختن هسته خود استفاده کند؛ درخشان و درخشان‌تر می‌شود. سرانجام انرژی آن به‌قدری می‌رسد که جهان را به آتش خواهد کشید؛ اقیانوس‌ها ذوب می‌شوند؛ یخ‌های قطبی از بین می‌روند و درواقع کل زندگی و حیات به پایان خواهد رسید.
یک خبرنگار بی‌بی‌سی به‌تازگی از اخترشناس هاروارد، Avi Loeb سؤال کرده است که آیا نابودی زمین نزدیک است؟ چه راه‌حلی برای فرار از این مرگ قریب‌الوقوع وجود دارد؟
Loeb در یک پست در وبلاگ علمی آمریکایی پاسخ داد: باید هر چه زودتر در سایر سیاره‌های دور از خورشید ساکن شویم. ما می‌توانیم نسخه‌های یکسان ژنتیکی از خودمان تهیه کنیم و “گیاهان و جانوران ” را برای کاشت به سایر سیارات منتقل نماییم.
Loeb در ادامه گفت بشر باید به فکر سفر فضایی خارج از منظومه شمسی باشد. وی افزود، برای انجام این کار، ما باید “جهانی مصنوعی” بسازیم که توانایی تحمل و اداره قدرت ستاره‌ها و همسایگان آن را داشته و به‌صورت بالقوه قابل سکونت باشد. بدیهی است که راه‌حل این اخترشناس برای حفظ جان افراد زنده روی کره زمین چندان کارساز نیست و تنها بر روی ادامه نسل بشر تمرکز دارد.
او در انتهای متن خود گفت: ” بشریت مدت‌ها پیش از غروب خورشید، خود را از بین می‌برد…”.
برنامه‌ریزی برای آینده‌ای که ممکن است اتفاق نیفتد.
وی نوشت: “من فک می‌کنم تمدن ما به دلیل مشکلاتی که خود برای خود به وجود می‌آورد ؛مدت‌ها پیش از عملی شدن تهدید خورشید ازبین خواهد رفت”.
Loeb معتقد است كه زندگی خارج از زمین و در قسمت‌های دیگر جهان وجود دارد. وی تا حدودی به این ایده مشهور است که اولین جسم بین ستاره‌ای که از منظومه شمسی عبور کرد – صخره‌ای به نام ” Oumuamua ” – یک سفینه فضایی پیشرفته بیگانه بود که در جستجوی زمین و سیارات نزدیک به زندگی سفر می‌کرد. از آن زمان این فرضیه توسط منجمان متعدد رد شده است.
در ماه سپتامبر، دانشمندان اعلام کردند که برای اولین بار بخارآب را در یک سیاره قابل سکونت شناسایی کرده‌اند. این سیاره با نام K2-18b ابر زمینی است که در فاصله 110 سال نوری از یک ستاره در مدار قرار دارد.
یک روز، زمین خواهد مُرد و قربانی خورشید خود خواهد شد.
خورشید ما با سوزاندن اتم‌های هیدروژن و تبدیل آن‌ها به هلیوم در هسته آن زنده می‌ماند. در حقیقت، هر ثانیه 600 میلیون تن هیدروژن می‌سوزاند و هرچه هسته خورشید با این هلیوم اشباع شود؛ باعث می‌شود واکنش‌های هسته‌ای در داخل آن سرعت بگیرد. این بدان معنی است که خورشید انرژی بیشتری را هدر می‌دهد.
به ازای هر میلیارد سالی که خورشید، هیدروژن می‌سوزاند؛ حدود 10٪ روشن‌تر می‌شود. به گفته Loeb ، یک روز در آینده بسیار دور – حدود 1 میلیارد سال بعد– خورشید آن‌قدر روشن می‌شود که زمین نتواند آن را تحمل کند. افزایش 10 درصدی میزان روشنایی خورشید در هر یک میلیارد سال نشان می‌دهد که 3.5 میلیارد سال دیگر خورشید تقریباً 40٪ گرم‌تر و درخشان‌تر خواهد شد که این امر باعث جوشاندن اقیانوس‌های کره زمین، ذوب شدن یخ‌های آن می‌شود و تمام رطوبت هوا را از بین می‌برد.
illian Scudder، متخصص فیزیک نجومی، پیش از این به Business Insider گفته بود: “به زودی نور پر انرژی خورشید جو ما را بمباران خواهد کرد و سرانجام به نابودی زمین منجر خواهد شد”.
یک روز، حدود 4 میلیارد یا 5 میلیارد سال بعد، خورشید آخرین هیدروژن خود می‌سوزاند و بعدازآن، سوزاندن هلیوم را آغاز می‌کند و این شروع فاجعه بزرگ است. فاجعه‌ای که علاوه بر زمین، سیارهای دیگر منظومه شمسی را نیز می‌بلعد.
درهرصورت، سیاره ما تقریباً به خورشید سوزان نزدیک است و این امر نشان می‌دهد که برای زندگی مناسب نیست.”
لینک کوتاه:
