این روزها با پدیده رو به رشدی به نام «گیمیفیکیشن همه چیز» روبرو هستیم که گرافیک واقعیت مجازی و افزوده بازی‌ها در حال تحول دنیای فناوری است.
به گزارش کالاسودا، فناوری بازی یا همان Game Engines، گرافیک‌های واقعیت مجازی را به قدری توسعه داده که می‌توان از آنها برای حل مشکلات در صنایع مختلف استفاده کرد.
به عنوان نمونه فولکس واگن به موتور Unreal Engine متعلق به اپیک گیمز روی آورده تا به طراحی، آزمایش و نمونه سازی محصولات خود از طریق توسعه دوقلوهای دیجیتالی یعنی کپی‌های فراگیر و تعاملی دنیای مجازی کمک کند.
بدین ترتیب فرایندهای تکراری، پرهزینه و خسته کننده در طول تولید محصولی مانند خودرو با گیمیفیگیشن حذف شده و با دوقلوی دیجیتال، جلوه فیزیکی محصول سریعتر به دست می‌آید.
به همین خاطر است که فیس بوک فلسفه خود را تغییر داده و با انتخاب 4 حرف{Meta} وارد این دنیا شده است.
خرید Activision Blizzard توسط مایکروسافت، ورود سونی به عنوان سهامدار اپیک گیمز برای خرید Harmonix و Bandcamp و ورود اسپاتیفای به دنیای متاورس از طریق Roblox نمونه‌ای از حضور بزرگان خود در توسعه «گیمیفیکیشن همه چیز» است.
نفوذ روزافزون بازی در بخش‌های روزمره زندگی غیرقابل انکار شده که هم پوشانی میان فرهنگ، موسیقی و بازی از این دست است.
گسترش VR در پزشکی و توسعه آن در بخش‌هایی مانند جراحی و یا توانبخشی و نیز اعلام ساخت متاورس مخصوص ارتش آمریکا توسط پنتاگون با هدف ارتقا توانایی‌های آموزش نظامی؛ اخباری است که «گیمیفیکیشن همه چیز» را ثابت می‌کند.
متاورس نقطه‌ای است که شخصیت‌ها یا اواتارها با هم تعامل دارند و کارهای آنلاین انجام می‌دهند.
اما این اصطلاح برای برخی از کسب و کارها معنای متفاوتی دارد اما در هسته آن یک نسخه دیجیتالی سه بعدی از واقعیت را در بر می‌گیرد که مقصدی فراگیر را نشان می‌دهد.
فرایند استفاده از دوفلوی دیجیتال با VR برای حل مشکلات فنی با آنچه از متاورس می‌دانید، متفاوت است.
منهای خودرو، پزشکی و ارتش، گیمیفیکیشن همه چیز به مهندسی عمران، شهرسازی، تناسب اندام، ورزش، فیلم، هوانوردی، معماری، دولت، فروش، آموزش و موسیقی نفوذ کرده است.
ما از آن دسته والدینی بوده‌ایم که دائم از فرزندان می‌خواستیم زمان کمتری را صرف گیم کرده و زمان بیشتری را صرف دنیای واقعی کنند و همه گیری نشان داد که اشتباه می‌کردیم.
در طول شیوع کووید 19 بازی Fortnite به قایق زندگی اجتماعی برای بچه‌ها تبدیل شد.
این اتلاف وقت نسلی نبود که به خاطر ویروس محبوس شده بودند.
در اینجا نسلی را دیدیم که تجربیات زندگی خود را از طریق کنسول گیم تکرار می‌کردند.
آنها فقط بازی نمی‌کردند. بلکه در حال زندگی، یادگیری و توسعه بودند و سطح کار تیمی، هوش تاکتیکی و مهارت‌های ارتباطی شگفت انگیزی کسب می‌کردند.
منظور این است که ابزارهای ارتباطی آنلاین چقدر قدرتمند بوده و منجر به تقویت سریع یک گروه آموزشی می‌شوند.
جنسیت، سن و پیشینه حریف در مقایسه با خوب بودن آنها در گیم بی اهمیت است.
هیچ سلسله مراتبی خارج از مهارت وجود نداشته و یک بازیکن باتجربه می‌تواند بچه 10 ساله باشد.
این نسل شاید وب 3 را نشنیده باشند اما به خاطر هدست‌های واقعیت مجازی با متا آشنا شده و نیاز به نصب متاورس و غیره نداشته و تنها نیاز دارند تا آنلاین باشند.
صدها میلیون کاربر در حال تعامل در این محیط بوده و اینترنت جدید را تکرار می‌کنند.
ابتکارات وب 3 در ایجاد فرصت‌های دیجیتالی برای هنرمندان و تمرکز دارایی روی توکن و امکان استفاده از فضای جدید و هیجان انگیز و مالکیت‌های معنوی روی آثار دیجیتالی، اجازه بهره برداری از متاورس را افزون ساخته است.
تضمین خرید و سرمایه گذاری بیشتر در این فناوری، شکوفا شدن آوارتاها با وب 3، کسب سود هنرمندان از متاورس، توسعه NFTها، مالکیت ستاره‌های پاپ مجازی مبتنی بر هوش مصنوعی؛ همه اینها در دنیای موسیقی و گیمیفیکیشن نمود پیدا کرده‌اند.
به طور کلی به سمت اکوسیستم‌های وب 3 که شاید آن را Metaplanets بنامیم، حرکت کرده که در آن محیط، مصرف کنندگان ایجاد کرده و سازندگان هم مصرف می‌کنند و با تبدیل خروجی آنها قابل تعویض Tokenised می‌شوند.
این ابزارهای جادویی توسط موتورهای بازی و گیم نیرو گرفته و بهترین خروجی ذهن ما را منفجر می‌کنند.
در نهایت این سیارات اکوسیستمی بهم پیوسته و بدون مرز شده و دسترسی بین پلتفرمی را افزایش می‌دهند و در نهایت به آن متاورس واقعی خواهیم گفت.
فناوری بازی در حال ساخت هر چیزی است که ما در حال تجربه آن هستیم.
این به کاربران اجازه می‌دهد تا کار کنند، بازی کنند، آموزش ببینند، معاشرت کنند، آزمایش کنند، تمرین کنند، شبیه سازی کرده و اجرا کنند.
لینک کوتاه:
