انقلاب در صنعت لجستیک با اینترنت فیزیکی

برای حمل و نقل کالا می‌توان از یک شبکه حمل و نقل جدید به نام “اینترنت فیزیکی” استفاده کرد. این شبکه بر اساس اصول مشابه اینترنتی ساخته شده و انقلابی را در صنعت حمل و نقل به پا می‌کند.

به گزارش کالاسودا و به نقل از ec.europa.eu، به گفته‌ی مارسل هوشبک، اینترنت فیزیکی می‌تواند سرعت حمل و نقل و تحویل را بیشتر کند. محققان امیدوارند تا سال 2040، زمانی که یک شبکه کاملاً مستقل ایجاد شود، اینترنت فیزیکی به واقعیت تبدیل شود.

اینترنت فیزیکی چیست؟

زمانی که یک ایمیل ارسال می‌کنید، معمولاً این ایمیل به سرعت و یکپارچه ارسال و توسط گیرنده دریافت می‌شود. پیام شما تا زمانی که به مقصد برسد از طریق شبکه‌ای از سرورها عبور می‌کند. اما شما از مسیری که طی کرده مطلع نیستید.

اینترنت فیزیکی نیز به روشی مشابه کار خواهد کرد.

کمپانی‌های حمل‌ونقل و لجستیک می‌توانند به شبکه‌ای از مسیرهایی که توسط هاب‌ها متصل شده‌ و شامل روش‌های مختلف حمل‌ونقل است؛ دسترسی داشته باشند.

این شبکه به آنها اجازه می‌دهد تا نحوه حمل و نقل کالا از یک مکان به مکان دیگر را آسان‌تر کنند.

دکتر کوستاس زاویتزاس، محقق کالج امپریال در بریتانیا، گفت: «اینترنت فیزیکی در ابتدا با یک ایده شروع شد که ما قادر هستیم محموله‌ها را به همان روشی که داده‌ها در اینترنت جابه‌جا می‌شوند، جابه‌جا کنیم».

حمل و نقل کالا از یک مکان به مکان دیگر در حال حاضر به اندازه‌ی کافی کارامد نیست.

وسایل نقلیه‌ی مورد استفاده از حداکثر ظرفیت خود بهره نمی‌برند. در واقع به طور متوسط ​​​​آنها کمتر از 50٪ پر می‌شوند و برخی نیز ممکن است بعد از تحویل کالا، خالی باز گردند.

این امر می‌تواند باعث افزایش هزینه‌ها و و انتشار گازهای گلخانه‌ای شود.

اینترنت فیزیکی قادر است این مشکلات را حل کند و مشابه اینترنت که بر اساس مفهوم دسترسی آزاد ساخته شده، اجرا شود. برای مثال، اگر دو رقیب کالا را در یک مسیر حمل کنند، بهتر است با یکدیگر همکاری کنند.

دیجیتالی کردن

برای ایجاد چنین شبکه‌ی بزرگی، اولین قدم دیجیتالی کردن تمام اطلاعات است.

تجزیه و تحلیل داده‌ها در اینترنت فیزیکی بسیار اهمیت دارد. به عنوان مثال اطلاعاتی مانند نوع حمل و نقل، انبار و مکان مشتری باید به صورت الکترونیکی همراه با اطلاعات لحظه‌ای مانند ترافیک، استفاده از بنادر و مکان‌های گلوگاه ثبت شود.

در واقع هر عنصر شبکه باید یک جفت دیجیتالی داشته باشد که با جزئیات مربوطه به روز می‌شود.

در این میان باید از حسگرهایی استفاده شود تا این داده‌ها به دست آیند.

دکتر زاویتساس و همکارانش به عنوان بخشی از پروژه ICONET، که هدف آن تولید نمونه اولیه اینترنت فیزیکی است، دریافتند که یک مسیر بهینه با توجه به نیاز شرکت می‌تواند تغییر کند.

به عنوان مثال برخی می‌خواستند کالاها به سرعت تحویل داده شوند، اما برخی دیگر نگران قابلیت اطمینان بودند. در این مورد، شبکه دیجیتالی شده می‌تواند با شناسایی انبارهایی که کمتر قابل اعتماد هستند یا زمان پردازش معینی ندارند، کمک کند.

به گفته‌ی دکتر زاویتساس، با توجه به تقاضای هر مشتری امکان تغییر مسیر یا اجتناب از عبور از مکان‌های خاص وجود دارد.

یکی دیگر از ویژگی‌های اینترنت فیزیکی این است که می‌تواند راه حل‌ها را سفارشی کند.

استانداردسازی کلید توسعه اینترنت فیزیکی خواهد بود.

محموله‌های شرکت‌های مختلف ممکن است شکل‌ها و اندازه‌های متفاوتی داشته باشند، بنابراین بسته‌بندی آن‌ها و استفاده حداکثری از فضای کامیون سخت است.

محققان به این نتیجه رسیدند که استفاده از شش جعبه مدولار با اندازه‌های مختلف، حدود 85 درصد از اندازه محموله را پوشش می‌دهد. استفاده از این جعبه‌ها باعث صرفه جویی در هزینه‌ها می‌شود؛ زیرا بسته بندی کالا با آن‌ها تا 15 درصد برای تولید کننده و تا 50 درصد برای خرده فروش کارایی بالاتری دارد.

مزایای اینترنت فیزیکی برای خرده فروش‌ها

در این میان برخی از شرکت‌ها بیشتر از سایرین سود می‌برد.

به طور مثال در پروژه MODULUSHCA، که بر روی محصولات مصرفی بسته بندی شده مانند اقلام موجود در فروشگاه‌های مواد غذایی متمرکز است؛ خرده فروشان بزرگ بیشترین سود را می‌برند، زیرا آنها هنگام ارسال کالاها به مراکز فروش، انواع مختلفی از کالاها را ترکیب کرده و از بسته بندی‌های متفاوتی استفاده کند.

این شرایط می‌تواند هزینه‌ها را بیشتر کند.

اینترنت فیزیکی احتمالاً هزینه‌های راه اندازی و هزینه‌های ثابتی دارد که شرکت‌ها باید آن را پوشش دهند.

اگرچه در کل زنجیره تأمین صرفه جویی می‌شود، اما تقسیم مزایا به طور مساوی بین همه طرف‌های درگیر مشکل است.

Huschebeck و تیم او به این موضوع پرداختند که چگونه شرکت‌های رقیب می‌توانند با یکدیگر همکاری کنند و حمل و نقل کالا را به عنوان بخشی از پروژه‌ای به نام CLUSTERS 2.0 هماهنگ کنند.

آن‌ها بر مراکز لجستیکی مانند بنادر و فرودگاه‌ها تمرکز کردند، جایی که شرکت‌های مختلف صنعت لجستیک در مجاورت آنها قرار دارند اما با هم در تعامل نیستند.

ایده این است که آن‌ها می‌توانند با استفاده از یک سیستم اشتراکی، که در آن سهامداران مختلف اطلاعاتی در مورد کشتی‌های ورودی و انواع محموله‌ها مبادله می‌کنند، همکاری بهتری داشته باشند.

مزایای اینترنت فیزیکی برای مشتریان

اینترنت فیزیکی برای مشتریان نیز مزایای زیادی خواهد داشت.

در حال حاضر کالاهای یک شرکت به یک مرکز توزیع اولیه و سپس به مراکز فروش ارسال می‌شود. اما با استفاده از اینترنت فیزیکی، ذخیره سازی کالاها غیرمتمرکز است و می‌تواند محموله‌ها را سریعتر تحویل دهد.

در نتیجه خدمات کارآمدتر شده و باعث صرفه جویی در هزینه‌ها می‌شود و تأثیر زیست محیطی کمتری دارد.

پیاده‌سازی اینترنت فیزیکی در مقیاس جهانی

چالش بعدی پیاده سازی اینترنت فیزیکی در سطح جهانی است.

تا به امروز دکتر زاویتساس و همکارانش بر روی کریدورها و هاب های حمل و نقل خاص در اروپا تمرکز کرده‌اند. اما به عنوان بخشی از پروژه PLANET، آن‌ها به ایجاد یک شبکه در مقیاس بزرگ‌تر می‌پردازند که به عنوان مثال، حمل و نقل کالا را بین اروپا و چین امکان پذیر می‌کند.

آن‌ها قصد دارند جاده ابریشم (شبکه‌ای از مسیرهای زمینی که چین را به خاورمیانه و اروپا متصل می‌کند) را در اینترنت فیزیکی بگنجانند.

در این میان باید از روش‌های مختلف حمل و نقلی، از هواپیما گرفته تا راه آهن و آبراه‌های داخلی استفاده شود.

لینک کوتاه: