5 بازی ناامید کننده کنسول پلی استیشن 4

همیشه در هر نسل، بازی های خوب و ممتاز فراوانی برای یک کنسول یا یک پلتفرم منتشر می‌شوند که می‌توانند بازی‌بازان را تا مدت ها سرگرم کرده و آن‌ها را راضی و خشنود سازند. با این حال، در طرف دیگر‌ قضیه، بازی‌هایی وجود دارند که علی‌رغم امیدهای بسیاری که به آن‌ها می رود، نمی‌توانند خوب عمل کنند و به معنی واقعی کلمه، ناامید کننده و دلسرد کننده ظاهر می‌شوند. تعداد این بازی‌ها قطعا کم نیست و قطعا بازی‌های فراوانی در طول یک نسل، ما را ناامید می‌سازند اما تعدادی از عناوین وجود دارند که تاثیرات بسیار مخربی روی فروش یک کنسول یا محصول مورد نظر می‌گذارند و اثرات جبران ناپذیری را به دنبال دارند. در این مطلب قصد داریم به ۵ بازی ناامید کننده کنسول نسل هشتمی شرکت سونی، یعنی پلی‌استیشن 4 اشاره و آن‌ها را با هم مرور کنیم.

Driveclub

بازی Driveclub در میان هیجان بازی‌بازان بسیاری منتشر شد و همه فکر می‌کردند که یک بازی ریسینگ انحصاری خوب و تراز اول، مانند سری Gran Turismo خلق شده است اما واقعا این چنین نبود. با این که جلوه‌های بصری بازی Driveclub همه را خیره کرد و بسیاری را به خاطر همین عامل مجاب به خرید کرد، اما این بازی در کل یک عنوان ناامید کننده بود. بزرگترین مشکلات در مورد بازی Driveclub، طراحی مراحل ضعیف و کمبود شدید محتوا برای آن به حساب می‌آمد و قضیه زمانی بدتر می‌شد که بیشتر محتویات مهم و خوب بازی، وابسته به اتصال دائمی به اینترنت و بازی چند نفره بودند که بسیاری را از بازی زده کرد. با تمام این تفاسیر، سازندگان (استودیوی Evoluton) با پشتیبانی بی وقفه از Driveclub، آن را به یک ریسینگ خوب و پر از محتوا تبدیل کردند. اگر هم‌اکنون به سراغ تجربه Driveclub بروید، با یک بازی اتومبیلرانی ایده‌ آل و راضی کننده مواجه می‌شوید اما این بازی در زمان عرضه، واقعا ناامید کننده بود.

The Order: 1886

بازی The Order: 1886 نیز از آن عناوینی بود که در میان هایپ و هیجان بسیاری از طرفداران به صورت انحصاری برای کنسول پلی‌استیشن 4 عرضه شد اما در آخر، به یک بازی ناامید کننده بدل گشت. بزرگترین مشکل در مورد The Order: 1886 این بود که بیشتر به یک فیلم سینمایی شباهت داشت تا یک بازی ویدیویی! تمام صحنه ها و مراحل در The Order: 1886 پر بود از سکانس‌های سینمایی که اجازه حداقل تعامل را به بازی‌باز می‌دادند و حس هیجان را کاملا می‌گرفتند. با تمام  این تفاسیر، The Order: 1886 در خیلی از موارد موفق عمل کرده بود و حتی می‌توان از آن‌ها به عنوان نقاط قوت یاد کرد. به عنوان مثال، فضاسازی و اتمسفر گیرا، داستان جذاب و اریجینال و جلوه های بصری بی نظیر، توانسته بودند ارزش یک بار تمام کردن را به The Order: 1886 بدهند اما بزرگترین نقطه ضعف این بازی، همان سینمایی بودن بیش از حد آن است که از یک بازی ویدیویی، دورش می‌کند.

No Man’s Sky

بازی No Man’s Sky هم‌اکنون برای کنسول ایکس‌باکس وان نیز در دسترس قرار دارد اما در زمان عرضه در سال 2016، به عنوان یک بازی انحصاری برای کنسول پلی‌استیشن 4 شناخته می‌شد. در مورد عرضه No Man’s Sky و حاشیه‌های بی شماری که در آن زمان پیرامون بازی رد و بدل می‌شد، نیازی به توضیح اضافه نیست و تقریبا همه ما این ماجراهای جنجالی را می‌دانیم. بزرگترین مشکل بازی No Man’s Sky این بود که سازندگان آن (Hello Games)، قول چیزی را دادند که در عمل کردن به آن کاملا ناتوان ماندند. بازی نهایی آن قدر از چیزی که سازندگان وعده داده بودند دور بود که بسیاری از مردم فکر کردند آن را اشتباهی تهیه کرده‌اند. گشت و گذار و مکاشفه در سیاره‌های پر تعداد بازی و استخراج کردن منابع از آن‌ها در عمل، آن قدر خسته کننده و یکنواخت بود که کمتر کسی به سراغ آن‌ها می‌رفت. البته باید اشاره کنیم که No Man’s Sky نیز به مانند Driveclub، با پشتیبانی خوب سازندگان، هم‌اکنون به یک بازی خیلی بهتر تبدیل شده که حداقل ارزش چند ساعت تجربه کردن را دارد اما در زمان عرضه، No Man’s Sky یک ناامیدی به تمام معنی بود.

Knack

بازی Knack یکی از عناوین لانچِ کنسول پلی‌استیشن 4 بود که به هیچ وجه نتوانست در حد انتظارات ظاهر شود و به یک بازی ناامید کننده تبدیل شد. در مورد Knack، هیچکس انتظار نداشت تا به یک اثر ماندگار و تعریف کننده قابلیت‌های نسل هشتم بدل شود و در واقع انتظارات از آن در حد یک بازی سکوبازی خوب و خوش ساخت بود که آن را در کنار نام‌های خاطره انگیزی مانند Crash و Ratchet و Sly و Jack (شخصیت‌های به یادماندنی از بازی‌های سکوبازی و کودکانه سونی و پلی‌استیشن) قرار می‌داد اما تمام این امید ها با عرضه Knack به ناامیدی تبدیل شد. Knack طراحی مراحل و شخصیت‌ بسیار ضعیفی داشت و به نوعی سازندگانش نمی‌دانستند به دنبال چه هدفی هستند. مبارزات تکراری، عدم خلاقیت در بین مراحل و البته مشکلات فنی در زمان عرضه، سبب شد تا Knack به یک بازی بسیار ناامید کننده تبدیل شود. نسخه دوم بازی که چند سال بعد منتشر شد نیز دست کمی از نسخه اول نداشت اما به جرئت توانسته بود بسیاری از مشکلات نسخه اول را برطرف کرده و به بازی سرگرم کننده‌تری تبدیل شود.

Days Gone

شاید هیجکس فکر نمی‌کرد که عنوانی بزرگ و مورد انتظار مانند Days Gone، به یک بازی ناامید کننده تبدیل شود اما این اتفاق رخ داد. سیستم جهان آزاد و داینامیک بازی Days Gone در کنار جلوه‌های بصری و سیستم پویای آب و هوای آن، بزرگترین نقاط قوت آن هستند و زمانی که همه این‌ها را با دشمنان و خطرات موجود در این دنیا ترکیب کنید، قطعا باید به یک محصول خوب و راضی کننده برسیم و Days Gone را در کنار بازی‌های انحصاری شاهکار پلی‌استیشن 4 قرار دهیم اما تجربه Days Gone پس از مدت کوتاهی به شدت ناامید کننده می‌شود. بزرگترین مشکلات بازی Days Gone، نداشتن اصالت، روایت داستان سطحی و بدون عمق و البته مشکلات فنی بسیار در آن هستند که تمام پتانسیل‌های بی نظیر را از آن می‌گیرند و به جایگاه بسیار پایین تری می‌فرستند. Days Gone از آن عناوینی بود که می‌توانست با درخشش خود، Bend Studio را وادار به ساخت یک دنباله کند اما حالا با یک پتانسیل هدر رفته طرف هستیم.

قطعا عناوین ناامید کننده دیگری نیز هستند که می‌توانند در این مطلب جای بگیرند اما تنها امکان انتخاب ۵ بازی در این فهرست وجود داشت. بازی‌های ناامید کننده، می‌توانند باعث عدم موفقیت یک کنسول، نابود شدن استودیوی سازندده یا حتی ناشر و البته عصبانیت و ناراحتی بازی‌بازان شوند که موارد خوبی به حساب نمی‌آیند. امیدوار هستیم تا در هر نسل، تعداد این عناوین ناامید کننده روی هر کنسول و پلتفرمی کمتر و کمتر شود.

نظر شما در مورد این ۵ بازی ناامید کننده کنسول پلی‌استیشن 4 چیست؟

لینک کوتاه: