گیمیفیکیشن در اقتصاد گیگ: چه کسی واقعاً برنده است؟

0
97

امروزه گیمیفیکیشن در اقتصاد گیگ و در اپلیکیشن هایی مانند اوبر و لیف به کار گرفته می‌شود و رانندگان در این سیستم‌ها از پاداش‌ها و تخفیفاتی بهره مند می‌شوند؛ اما برنده بازی چه کسی است؟ رانندگان یا صاحبان این کسب و کارها.

به گزارش کالاسودا و به نقل از bloomberg،  اقتصاد گیگ (Gig Economy) محیطی است که موقعیت و جایگاه افراد در آن موقتی بوده و شرکت‌های مانند اوبر و لیفت قراردادهای کوتاه‌مدت با کارکنان منعقد می‌کنند.

اکنون بیش از یک دهه است که اقتصاد گیگ مدعی است که با ثبت‌نام در شرکت‌های حمل و نقل؛ آن‌ها می‌توانند رئیس خودشان باشند و انتخاب کنند که چگونه و چه زمانی به روشی متناسب با سبک زندگی‌شان کار کنند.

اما کارگران متوجه شده‌اند که توسط مشوق‌ها و قوانین موجود مدیریت می‌شوند.

نرم‌افزارها هر ثانیه پاداش‌هایی را ارائه می‌دهند و آن‌ها را وارد به کار می‌کنند.

اما کسب‌وکارها می‌گویند که این سیستم به آنها اجازه می‌دهد رشد کنند و نسبت به یک شرکت سنتی متکی به ایده‌های اقتصادی قدیمی مانند حقوق و پاداش؛ پیشرفت بیشتری داشته باشند.

اما رانندگان در این اپلیکیشن ها با عدم اطمینان رو به رو هستند. برای مثال، آن‌ها باید تصمیم بگیرند که یک سرویس سواری را بپذیرند بدون اینکه بدانند پیکاپ یا تحویل در کجا خواهد بود. نمی‌توانند ارزیابی کنند که یک سفر چه مقدار پول به همراه خواهد داشت.

رانندگان می گویند که نرخ‌ها در حال حاضر بیشتر و بیشتر در نوسان هستند و تصمیم گیری آگاهانه در مورد اینکه چه سواری‌هایی را بپذیرید به بازی‌ای بستگی دارد که قوانین آن دائماً در حال تغییر است.

گویی اپلیکیشنی بر زندگی کاری آن‌ها حکومت می‌کند.

در نهایت رانندگان داشبوردی را با نمودار میله‌ای از درآمد هفتگی، سفرهای انجام شده و تفکیک کرایه‌ها مشاهده می‌کنند. اما دید آنها محدود است.

نمونه‌ای از گیمیفیکیشن در اقتصاد گیگ

اگر تقاضا در یک منطقه از عرضه پیشی بگیرد، کرایه‌ها بالا می‌رود. این پلتفرم‌ها اعلان‌هایی را برای رانندگانی که در شرف خروج از سیستم هستند ارسال می‌کنند و به آن‌ها می‌گویند که چقدر به ارتقاء سطح عملکرد بعدی نزدیک هستند، که مزایایی مانند توانایی مشاهده ی مدت و جهت سفر را باز می‌کند و یا مانند یک بازی ویدیویی، جایزه‌هایی ظاهر می‌شود: مثلاً 30 دلار برای 10 سواری پشت هم.

رانندگان نیز بخشی از برنامه‌های پاداش هستند. آن‌ها با قرار گرفتن پشت فرمان در ساعات معینی، حفظ رتبه‌های بالای تأیید مشتری و پایین نگه داشتن نرخ لغو امتیاز، امتیاز جمع می‌کنند. امتیازها به آنها کمک می‌کند تا به سطوح بالاتر برسند و در سوخت گیری و تعمیرات تخفیف به دست بیاورند.

با پشت سر گذاشتن همه گیری، اوبر و لیفت صدها میلیون دلار در سال گذشته صرف مشوق‌ها و پاداش‌ها کرده‌اند. قبل از هزینه‌ها، درآمد رانندگان در ماه مارس به طور متوسط ​​کمی بیش از 24 دلار در ساعت بود که تقریباً 56 درصد افزایش نسبت به حقوق قبل از همه گیری دارد.

اما زمان انتظار و کرایه‌ها همچنان بالاست که نشان دهنده محدودیت عرضه است. این وضعیت درآمد شرکت‌ها را افزایش داده است، اما عدم اطمینان باعث شده تا رانندگان کمتری وارد این بخش شوند.

قیمت بنزین  یکی از بزرگترین هزینه‌های رانندگان تقریباً 50 درصد افزایش یافته و حقوق دریافتی را می‌بلعد.

رانندگان می‌گویند که حتی پاداش‌های جدیدی که برای جذب آن‌ها ارائه می‌شود، به گونه‌ای بازی‌سازی شده‌اند که مطالبه آن‌ها را سخت‌تر کند.  آن‌ها می گویند که اوبر زمان پذیرش یک سواری را از 20 ثانیه به حدود 5 ثانیه کاهش داده است.

در این میان برخی از استارت‌آپ‌ها پیشنهاد می‌کنند بهتر است محاسبات پشت پرداخت ها را ساده‌تر کرد. سولو که در سال 2020 توسط مدیران سابق اوبر در سیاتل تأسیس شد، سال گذشته اعلام کرد که 5.5 میلیون دلار جمع آوری کرده است. اپلیکیشن آن ساعت به ساعت پیش‌بینی درآمد را به رانندگان نشان می‌دهد.

همه‌ی این‌ها نشانه‌های امیدوار کننده‌ای برای رانندگان است. علاوه بر این آن‌ها می‌توانند برای چندین اپ کار کنند و از این مشوق ها بهره‌مند شوند.

عضویت
مطلع شدن از
guest
0 نظرات
Inline Feedbacks
نمایش همه دیدگاه ها