بخش خودروهای بدون راننده آمازون Zoox، اعلام کرد به زودی “robotaxis” را در شهر سیاتل آزمایش می‌کند. این خودروها حامیان و منتقدان زیادی دارند. در این مقاله با پیتر نورتون نویسنده‌ی “Autonorama: The Illusory Promise of High-Teching Driving” صحبت کردیم.
به گزارش کالاسودا و به نقل از npr، مهندسان Zoox معتقدند که خیابان‌های مرطوب و شلوغ شهر محل ایده آل برای این آزمایش هستند. هدف آنها این است که ناوگان تاکسی‌های بدون راننده را راه اندازی کنند.
حامیان خودروهای بدون راننده یا خودروهای خودران معتقدند که با راه اندازی این خودرو های برقی، مشکلات زیادی مانند تصادفات و انتشار کربن را حل خواهند کرد.
منتقدان در مورد ایمنی خودروها تردید دارند و انگیزه‌های غول‌های فناوری از ساخت این خودروها را زیر سؤال بردند.
مصاحبه با پیتر نورتون در مورد آینده‌ی خودروهای بدون راننده
شخصی که درباره این موضوع مطالعه کرده پیتر نورتون نویسنده “Autonorama: The Illusory Promise of High-Teching Driving” است.
از نظر پیتر نورتون، نقطه قوت خودروهای بدون راننده چیست؟
این خودروها ایمن هستند و در درجه اول هزینه‌ی کمتری برای اپراتورها دارند؛ زیرا مجبور به پرداخت هزینه برای نیروی انسانی نیستند. علاوه بر این به حل مشکل آلودگی هوا نیز کمک می‌کنند.
شرکت‌هایی مانند Zoox ادعا می‌کنند که این خودروهای بدون راننده باعث افزایش تردد در مناطق شهری مانند سیاتل می‌شود. اما چرا نوترون این ادعا را قبول ندارد؟
از مواردی که Zoox ادعا می‌کند این است که وسایل نقلیه آنها ایمن‌تر هستند و عاری از مشکلاتی مانند حواس پرتی، خستگی، بی حوصلگی راننده هستند. اما آنچه از نظر این کمپانی‌ها بی اهمیت است، احتمال نقص خودرو است.
از نظر نوترون تاثیرات زیست محیطی خودروهای خودران در مقایسه با نمونه‌های مشابه انسان محور چگونه است؟
بیشتر این خودروها برقی هستند و مزیت آن نسبت به خودروهای معمولی، نوع سوحت بدون ضرر آنها است. اما مشکل باتری‌ها نیز وجود دارد. جهان واقعاً برای تهیه و بازیافت لیتیوم، کبالت، نیکل که برای این باتری‌ها نیاز دارد، دچار مشکل می‌شود.
از نظر نوترون در 50 سال آینده یا بیشتر حمل و نقل عمومی چگونه انجام می‌شود؟
در آینده ما انتخابات بیشتری داریم که اکنون به آن دسترسی نداریم. ما می‌توانیم قوانین منظقه ای را ساده‌تر کرده و شرایطی را برای پیاده روی مردم ایجاد کنیم.
ما می‌توانیم با هزینه بسیار کم، مناظر شهری را برای دوچرخه سواری آماده کنیم و از ایستگاه‌های دوچرخه‌ی عمومی بهره ببریم. این‌ها کارهایی است که می‌توانیم با فناوری فعلی انجام دهیم. ما نیازی به یادگیری ماشینی نداریم که بتواند چنین چیزی را به کار اندازد.
لینک کوتاه:
